Brak mi regularności. Tego kręcenia trzy razy dziennie. Czuję się przez to taka jakaś osłabiona. Ah ta jesień... Mam nadzieję, że jeszcze nas trochę po rozpieszcza, tak ze dwa miesiące co najmniej ;) Początkowo trasa miała być inna, ale ze względu na szybki zachód Słońca, zrobiłam tylko rundę przez Chudów, Gierałtowice, później wzdłuż granicy z Gliwicami do Przyszowic i z powrotem do Chudowa.

Myślałam, że październik będzie już moim zimowaniem i pierwszym etapem w czekaniu na wiosnę. Ale nie dam się tak łatwo. Rano rowerem do pracy. Przeraża mnie początkowo ta ciemność na dworze. Wschód Słońca dopiero o 6:40, a tu trzeba po 6 wyjechać. Trzeba zacząć przyzwyczajać się do ciemności. Droga powrotna z wyjątkowym powerem w głowie i mocą w nogach. Zdążyłam przed deszczem i wygrałam wyścig z busem, którym normalnie wracałabym do domu.

Po 24h przerwie wyskoczyła w końcu na co prawda krótką pętlę, ale zawsze to coś. Początek był kiepski, gdyż dało się odczuć brak porannego kręcenia albo też zmęczenia po weekendzie, albo jedno i drugie. Pętla prowadziła niebieskim szlakiem przez pola Rusinowa aż do Smiłowic, później 50m dk44, aż do dw 927 na Mokre. Do Bujakowa przez Sosnią Górę i dalej na Chudów. Byle do jutra i kręcenia od rana ;)

Trasa: BW -> Paniowy -> Chudów -> Przyszowice -> Bojków (Gliwice) -> Żernica -> Smolnica -> Wilcze Gardło -> Ostropa (Gliwice) -> Kozłów -> Brzezinka (Gliwice) -> Kleszczów -> Taciszów -> Rzeczyce -> Jezioro Dzierżno Duże -> Ligota Łabędzka -> Brzezinka (Gliwice) -> Gliwice (centrum) -> Bojków (Gliwice) -> Gierałtowice -> Chudów -> Bujaków -> Mokre -> Paniowy -> Paniówki -> BW

Była piękna zawartość wpisu, ale z powodu problemów z netem jest irytacja i tylko zarys dzisiejszej trasy i fotki ;)


Drewniany Kościół św. Michała Archanioła w Żernicy


Drewniany Kościół św. Jerzego w Gliwicach Ostropie


I małe zboczenie zawodowe ;)


Jezioro Dzierżno Duże

I ciekawostka z Rusinowa



Podsumowanie: 250km w jedne weekend, 1615km w jeden miesiąc, 6084km w pół roku. Nie mogłam sobie lepiej wyobrazić oficjalnego zakończenia sezonu. Nie, nie żegnam się jeszcze z rowerem, ale pewnie przez krótszy dzień, pogodę i wracjące studenckie obowiązki rower zostanie ograniczony. Byle do wiosny! ;)

To jest to! To na co czekałam, na tą pogodę, na tą bezustanną chęć na kręcenie ;) Startuję po 9 i kieruję się w stronę Rudy Śląskiej, gdzie odbijam na Panewniki i dalej jadę prosto przez Zarzecze i Kostuchnę aż do Mysłowic.


Dalej kieruję się w stronę Lędzin, gdzie po 50km robię pierwszy postój na zaspokojenie głodu. Po krótkiej przerwie ruszam w kierunku Bierunia, gdzie na trasie urzeka mnie panorama gór.


Docieram do Bierunia, gdzie niestety nie mam czasu na zwiedzanie, czego bardzo żałuję. Jadę na Tychy DK44. Na szczęście ruch był niewielki, więc można było jakoś spokojnie przejechać ten kawałek. W Tychach docieram do centrum i jadę na Wilkowyje, żeby znaną mi już drogą dojechać do Mikołowa. Na mikołowskim rynku licznik pokazuje 65km, czyli pobiłam swój rekord najbardziej okrężnego dojazdu do tego miejsca. Słońce pięknie grzeje, przez to też nie ma żadnej wolnej ławki, więc udaję się w kierunku mojej bazy na uzupełnienie płynów, węglowodanów i sił.

Po 2h przerwie ruszam na ustawkę z pewnym szosowcem na DW 925 gdzieś w okolicach Orzesza. Rozpoczynamy naszą pierwszą PPBRMK, czyli Prywatna Palo-Boro Rowerowa Masa Krytyczna. Pierwszy cel to Staw Pasiek, do którego ostatnio starała się dotrzeć. Następnie kierunek Gardowice, Gostyń, Wyry i Łaziska, gdzie nie obeszło się bez podjazdów. Ale po mimo stu kilkunastu km na blacie, dałam radę i obyło się bez holowania. Dojeżdżamy na mikołowski rynek, gdzie nie mam nawet siły na czekoladę, co do mnie nie podobne. Ważne, że były siły na dalsze kręcenie. Po krótkiej pauzie ruszamy w dalszą drogę na Mokre i przez Sośnią Górę na Bujaków, gdzie się żegnamy i każdy jedzie w swoją stronę. Ja zahaczam jeszcze w drodze powrotnej o Chudów i wracam do domu przy pełni księżyca...

Poranna droga do pracy należała jak najbardziej do przyjemnych, gdyby nie piegi na twarzy, które były skutkiem braku błotników. Po południu powrót do domu i o 17.10 udaję się w kierunku Rudy Śląskiej, gdzie przyłączam się do Rudzkiej Rowerowej Masy Krytycznej. Punkt 18.00 ruszamy na 10km pętlę przez Chebzie, Orzegów, Rude i wracamy na Nowy Bytom w eskorcie policji. Pod kościołem chwila na wspólne foty całego peletonu, a było ok 50 osób. Cykam jeszcze prywatnie fotkę fontannie. I wracam w zupełnych ciemnościach do domu ;)


Ruda Śląska, pl. Jana Pawła II

Odczuwam brak tych wieczornych 30km. Przyzwyczaiłam się już do tego ciągłego kręcenia, ale ze względu na pogodę ograniczyłam dziś rower na dojazd do pracy i z powrotem. Rano wyjątkowo ciepło, ba gorąco i ten piękny wschód Słońca.

Rano kierunek praca, później powrót do domu i po południu szybka rundka po okolicy. Nie wiem czy słowo szybka jest na miejscu, bo albo byłam dziś tak słaba, albo to ten wiatr tak mnie hamował. Po obiedzie obieram kierunek Mokre. Przejeżdżam przez tamtejszy park i kieruję się żółtym szlakiem, który ma mnie doprowadzić do Starej Huty. Szlak prowadzi przez pole. Na początku mam duże wątpliwości czy na pewno tamtędy jechać ze względu na stan polnej drogi, braku oznakowań na trasie i tabliczki z napisem "Zakaz coś tam, coś tam", która leżała na ziemi. Ale mimo wszystko postanawiam jechać dalej. Droga tzn ścieżka wygląda tak jakby od kilku miesięcy nie przejechał tamtędy żaden pojazd rolniczy, ale jakoś mknę do przodu, ale bez pewności czy jadę dobrze. Po jakimś czasie dojeżdżam w końcu do Starej Huty w miejscu, gdzie wczoraj byłam i myślałam, że tu urywa się szlak. Dalej jadę kawałek brązowym szlakiem aż do Brady w Łaziskach Górnych. Tam postanawiam kontynuować wycieczkę asfaltem zamiast błądzić po lasach i polach. Dojeżdżam do skrzyżowania świetlnego na ul. Orzeskiej i skręcam w prawo w stronę Wawrzyna. Na szczycie kuszę się, aby odbić na zielony szlak, który w rezultacie znowu prowadzi mnie donikąd. W dalszej części tej trasy nie ma jakiegokolwiek oznakowania. Trasa kończy się na parkingu koło cmentarza. Jedyną opcją było zjechać wąską ścieżką w dół przez las albo zawrócić. Wybrałam drugą opcję. Do domu wracam przez Ornontowice i Bujaków już przy światłach latarni.

Gdyby nie to, że dzień jest coraz krótszy, pomyślałabym, że to lato. Dziś standardowo rowerem do pracy. Po południu natomiast wybrałam się na rundkę po Lasach Bujakowskich. Najpierw standardowo DW 925 do Bujakowa, później ul. Szkolną aż w stronę Wawrzyna. Przed Torami kolejowymi odbijam w lewo w czerwony szlak rowerowy. Skręcając w tą leśną dróżkę miałam tylko nadzieję, że szlak będzie jakoś dobrze oznakowany i uda się przed zachodem Słońca stamtąd wyjechać bez większego błądzenia. Jadąc ciągle prosto wzdłuż torów kolejowych docieram do Bardy, następnie do zabudowań Ameryki w Łaziskach Górnych. Tam skręcam w lewo w las i jadę żółtym szlakiem rowerowym. Niestety szlak w pewnym momencie się urywa, więc wbijam się na czarny, który doprowadza mnie do Bujakowa, gdzie wyjeżdżam po wschodniej stronie Sośniej Góry. Do domu wracam przez Mokre.


Paralotniarz gotowy do lotu ;)

Dało się dziś odczuć zmęczenie i brak sił po wczorajszych 118km. Droga do pracy ciągnęła się niemiłosiernie, miałam wrażenie, że ciągle kręciłam, stojąc w miejscu. Po pracy odzyskałam już chęci do kręcenia, tylko ten wiatr uprzykrzający :/ Po południu rundka na Bujaków, tam odbijam w ul. Szkolną i jadę ładnym asfaltem przez las aż na Górę Wawrzyńca. Skręcam w prawo na Orzesze, później kieruję się jednym z rowerowych szlaków w powiecie mikołowskim. Początkowo chciałam jechać nad Staw Pasieki, ale jakoś pobłądziłam i właściwie nie wiem jakim cudem, ale wyjechałam koło huty szkła. Ze względu na to, że dzień już coraz krótszy, udałam się w drogę powrotną przez Ornontowice, Gierałtowice i Chudów.